یک مترجم

در میان بسیاری از کسانی که با آنان معاشرت دارم به اختلاف نظر جدی در باره حکومت جمهوری اسلامی ایران رسیده‌ام. کوتاه این‌که این سیستم را ناکارامد می‌دانم و معتقدم باید اصلاحات جدی در آن صورت پذیرد وگرنه دیر یا زود فروخواهد پاشید.

اما افرادی که با آن‌ها دارای اختلاف نظرم، یا بر این باورند که اصلا سیستم ناکارامدی ندارد و یا معتقدند که آش به این شوری که ما می‌گوییم نیست.

بسیار خب. اگر به ناکارامدی سیستم اعتقاد ندارید، احتمالا ما در دو کشور مختلف زندگی می‌کنیم. امیدوارم پیش از آن‌که کار از کار بگذرد و به گفته امام خمینی «ایام الله دیگری باز پیدا بشود و آن روز دیگر این قضیه نیست که برگردیم به ۲۲ بهمن» به خود بیایند.

اما اگر معتقدید که ما بزرگ‌نمایی می‌کنیم احتمالا یا باید در محیط ارتباطی‌تان تجدید نظر کنید یا در باروهای خودتان.

سعی کنیم با همه قشر نشست و برخواست داشته باشید؛ هم با قشرِ مذهبیِ مسجدرو، هم با آدم بی‌نماز و مشروب‌خور، هم با خانواده‌های مذهبی، هم با خانواده‌های غیرمذهبی بی‌حجاب، هم با کارمندهای دولت، هم با بازاری‌ها و هم با جوانان بی‌کار و باکار، هم با مردمان شهرها و هم روستاها، هم ثروتمندان و هم فقرا. همه و همه.

چطور یک وقتی به شهری مربوط بود که در کوره‌ دهات‌ها جاده و برق و آب نیست؟ چطور بیکاری به همه مربوط بود؟ مردم شهرها برای‌شان شهری و دهاتی نداشت؟ چطور همه در دفاع از کسی که حقوق نداشت، زندگی نداشت، فقیر بود و … به میدان می‌آمدند اما امروزه به ما ربطی نداشته باشد که چرا کسی شش ماه است حقوق نگرفته؟ چرا نباید صدای دردمند را بشنوم و دلم بسوزد و فریاد بزنم وقتی خودم آن درد را ندارم؟

چرا؟ چون تضعیف نظام است؟ چون تضعیف رهبری است؟

باید بگویم خیلی از ماها نیازمند آنیم که در خودمان دوباره بیندیشیم که چرا یک روزی طرفدار مردم بودیم، طرفدار اسلام بودیم و الان طرفدار یک نظامیم؟ طرفدار نظامی که به مردم رحم نمی‌کند و اسلام را مضحکه کرده است. اگر قرار باشد در حق مردم بی‌عدالتی شود و اسلام به سخره گرفته شود چرا باید طرفدار نظام بمانیم؟ طرفدار نظام بودیم چون قرار بود مدافع حقوق مردم و پرچم مسلمانی باشد. و اگر قرار باشد اصلی‌ترین کارکردهای یک نظام رعایت نشود، لزومی ندارد که به دفاع از آن برخیزیم. مردم ستمدیده و تحقیرشده نیازمند دفاع‌اند نه حکومتی که ۴۰ سال زمان برای اثبات خود داشت و با وجود همه ناکارامدی‌ها مردم به پایش خون‌ها دادند و خون‌دل‌ها خوردند.