یک مترجم

جناب آقای مهدی محمدی نیا، استادیار دانشگاه آیت الله بروجردی در فصلنامه مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت مقاله ای علمی پژوهشی با عنوان “Discourse and Identity in Iran’s Foreign Policy“ در آذر ماه ۱۳۹۱ منتشر نمودند.

این مقاله به زبان انگلیسی است و قاعدتا خوانندگانی به زبان انگلیسی دارد که البته بنده به طور اتفاقی این مقاله را دیدم. این مقاله عنوان جذابی دارد و شیوه جالبی را برای بررسی انتخاب کرده. یکی [تاکید می کنم] تنها یکی از اشکالات این مقاله در صفحه ۵۴ است:

Promotion of confrontational and aggressive reactions by the international community toward Iran especially during the George w. Bush,  intensified the country’s social discourse over uranium enrichment program and strengthened its anti-Jewish/anti-American stance which has been continued until today.

…………………….. و موضع ضد یهودی [یهودستیزانه] و ضد امریکایی ایران تا امروز تقویت و ادامه یافته است.

بر مردم شریف ایران پوشیده نیست که ایران اسرائیل را به رسمیت نمی شناسد و گرچه بیشتر مردمان اسرائیل یهودی اند، ایران بارها و بارها اعلام کرده که  مشکلی با یهودی ها ندارد و مردم فلسطین اعم از یهودی و مسیحی و مسلمان باید در کنار هم زندگی کنند و در یک انتخابات آزاد دولت متبوع خود را انتخاب کنند. این حتی موضعی است که خود صهیونیستها و غربیها هم از آن آگاهند.

و پر واضح تر اینکه رئیس جمهور احمدی نژاد، در هر بار سفر به نیویورک (که ۸ بار در دورانش اتفاق افتاد) دیدار با یهودیان ضد صهیونیست یا انجمن نتوریا کارتای امریکا را در دستور کار داشت که مدام خبرهایش از تلویزیون پخش می شد. و حتی در این ۸ سال چند بار همینها به ایران سفر کردند و نشستهای مفصلی داشتند که باز هم پوشش خبری داشت.

واقعا این همه شواهد که بسیار ساده و با یک جستجوی اینترنتی قابل دستیابی است و قطعا استادان و پژوهشگران به طریق اولی از اینها خبر دارند، چگونه ممکن است در مقاله ای که در فصلنامه مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت به اشتباه یهود ستیزانه درج شود و از این همه فیلتر نگارشی و محتوایی بگذرد و خارجی ها به عنوان موضع رسمی و غیررسمی کشور آن را ملاک بگیرند؟

لازم به ذکر است که این فصلنامه به همه سفارتهای خارجی در تهران ارسال می شود و مسلما به کشورهای جهان فرستاده و بررسی می شود.